Τὸ πρωὶ ὡς ἑσπέρα

1

Ἀπρόβλεπτες θωπεῖες μ᾿ ἐξωθοῦν ἐντὸς
στὸν βυθὸ τοῦ δωμάτιου
τὸ πρωὶ ὡς ἑσπέρα
οἱ ἅγιοί μου παρανάλωμα τζακιοῦ
ἐνδίδω ἤδη στὸ βλέμμα σου
συσσωματώνομαι
ἄντεξέ με.

2

Ὅσο καιρὸς παπαδιαμάντιζε
ὅτι ἔρχεται ὥρα
μὲ τεριρὲμ κι ἄλλες πλεκτάνες τὰ δαιμόνια
-κενὰ ἢ γεμάτα μὴ ρωτᾷς-
τῆς Ἀνάγκης ἁρμόδια
χριστόψωμα βλογᾶνε
καὶ φονικότερα μετὰ
πανεύοσμον σὲ ἀποπετρώνουν.

Ἀνέκδοτο ποίημα τοῦ π. Π.Κ., ἀνάθημα στὸν Παπαδιαμάντη,
γραμμένο τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2009 / Αὔγουστο 2010

* * *

Κυρ-Ἀλέξανδρου ἐπιβίωση

Θεοσκότεινος
ἀποκοιμιέται ὁ νοῦς
σὰν τὸ τρυγόνι.
Χαλάλι σου τὸ θέρος
τὸν χειμῶνα μου φοβοῦ.

Ἐρειπιώνεις
τ᾿ Ἀτόφιο πέτρα-πέτρα
ἕως δακρύου.
Χατίρι σου ὁ Ἔρως
καὶ τὰ χιόνια του ἰδού.

Γραμμένο στὸ Μπανάτο Ζακύνθου, ἀπὸ 3 ἕως 19 Ἰανουαρίου 2011
Ἐκ τοῦ τόμου «Ὁ Παπαδιαμάντης μὲ τὰ μάτια νεότερων λογοτεχνῶν»,
ἔκδ. Μορφωτικὸ Ἵδρυμα τῆς ΕΣΗΕΑ, Μάρτιος 2011, ἀρ. σελ. 272
ἀνθολόγηση-ἐπιμέλεια Ἠλία Γκρῆ

* * *

Ὁ ἀγγελοκρουσμένος

1

Σχολιαρόπαιδο
ἀναπλάθει αἰνίγματα
ὁ Ἀλέξανδρος.
-Βρὲ τὸν ἀλήτη
ἔμαθε νὰ γλωσσεύει
ἀκατάσχετα.

2

Ἀκοινώνητος
καὶ ἀγγελοκρουσμένος
ξεφτίδια ὅλος
μελαγχολικὸς
ὡσὰν παλτὸ φθαρμένο
στὴν Ἀφάνεια.

3

Θράσος λέξεων
ἐντυπώνει στιγμοῦλες
άπ᾿ τὰ μὴ ὄντα:
Γάλα γοργόνας
τζιτζίκια ἐφάμιλλα
τῆς Ἐξόντωσης.

4

Ἔτσι νὰ μείνει:
Σιωπηλὸ στὸν πρόναο
κεροστάλαγμα
κλάμα τοῦ ἴσκιου
τῶν φρικτῶν ὁσίων του
κομμένες φλέβες.

Ἐκ τοῦ τόμου «Ὁ Παπαδιαμάντης μὲ τὰ μάτια νεότερων λογοτεχνῶν»,
ἔκδ. Μορφωτικὸ Ἵδρυμα τῆς ΕΣΗΕΑ, Μάρτιος 2011, ἀρ. σελ. 272
ἀνθολόγηση-ἐπιμέλεια Ἠλία Γκρῆ